مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی

سلامت و زیبایی دندان نقش بسزایی در افزایش اعتماد به نفس و زیبایی ظاهری افراد دارد. با این حال، دندان های طبیعی یک فرد ممکن است شکل یا فاصله نامناسبی داشته باشند، با افزایش سن بشکنند یا تغییر رنگ دهند. متخصصان دندانپزشکی برای رفع عیوب دندانی و ایجاد لبخندی جذاب و زیبا برای بیماران، درمان های مختلفی را ارائه می دهند. اگر می‌خواهید لبخندی بی‌نقص داشته باشید، گزینه‌های فراوانی دارید که به شما در این زمینه کمک می‌کنند. دو گزینه درمانی محبوب در این زمینه، لمینت دندان و ارتودنسی است. این دو روش با یکدیگر متفاوت هستند؛ اما هر دو نتایج فوق العاده ای برای کسانی که به دنبال لبخندی زیبا هستند به همراه دارند. سؤال این است که کدام گزینه درمانی برای شما مناسب تر است؟ در این مقاله به مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی و بررسی مزایا و معایب هر یک می پردازیم.

 

ارتودنسی چیست؟

مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی را با معرفی این دو روش آغاز می کنیم. ارتودنسی شاخه ‌ای تخصصی از دندانپزشکی است که بر اصلاح هم‌ ترازی دندان ‌ها و فک تمرکز دارد. در این روش برای صاف کردن و بهبود تراز کلی دندان ها از ابزارهای مختلفی مانند بریس ها و آلاینرها استفاده می شود. بریس ها متداول ترین ابزارهای ارتودنسی هستند.

بریس چیست؟

بریس دندانی ابزاری است که از فشار ملایم و ثابتی استفاده می ‌کند تا دندان ‌های شما را به طور تدریجی و در طول رمان در موقعیت‌ مناسب خود قرار دهد. بریس ها از اجزای مختلفی تشکیل می شوند که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:
• براکت‌هایی که به جلوی دندان‌ها متصل می‌شوند.
• نوارهایی از جنس فولاد ضد زنگ که به دندان‌ها وصل می‌شوند.
• آرچ وایرهایی که در شیار براکت‌ها قرار می گیرند و حرکت دندان ها را هدایت می‌کنند.
• نوارهای کشسان کوچکی که به براکت‌ها متصل می‌شوند.
پس از قرارگیری بریس ها روی دندان ها به تدریج دندان های شما به موقعیت دلخواه هدایت می شوند. روش دقیق این اتفاق به نوع بریس هایی که انتخاب می کنید بستگی دارد. انواع مختلفی از بریس ها بسته به نیاز بیمار وجود دارد؛ از جمله بریس های فلزی سنتی و بریس های شفاف (سرامیکی).

 

مراحل ارتودنسی

درمان ارتودنسی با یک ارزیابی جامع شامل تصویربرداری با اشعه ایکس آغاز می شود. سپس با توجه به نظر پزشک، بریس ها یا الاینرها بر روی دندان های بیمار اعمال می شوند تا به تدریج دندان ها را به موقعیت صحیح خود منتقل کنند. بررسی منظم تغییر وضعیت دندان ها در طول ویزیت های بعدی برای اطمینان از پیشرفت کار توسط پزشک انجام می شود.

در چه مواردی از ارتودنسی استفاده می شود؟
در این بخش به انواع ناهنجاری های دندانی که برای درمان آن ها از ارتودنسی استفاده می شود، می پردازیم:
• فاصله بین دندان ها: وضعیتی که در آن شکاف یا فضایی بین دندان‌ها وجود دارد. این حالت زمانی که بین دو دندان جلویی بالایی باشد، بیشتر قابل توجه است. در مورد چگونگی ایجاد آن، عادات بدی مانند مکیدن انگشت می تواند منجر به ایجاد شکاف بین دندان ها شود. همچنین در شرایطی که اندازه دندان‌ های فرد در مقایسه با استخوان فک او بسیار کوچک است نیز ممکن است شکاف دندان‌ ایجاد شود. در صورت عدم درمان، شکاف دندان ممکن است باعث پوسیدگی دندان، بیماری های لثه و تغییر در موقعیت دندان های دیگر شود.
• دندان های به هم ریخته: در شرایطی که فضای بسیار کمی در دهان فرد وجود دارد یا فک او بسیار کوچک است، این مشکل ایجاد می شود. تقریباً برعکس مشکل فاصله بین دندان ‌ها، این مشکل زمانی ایجاد می ‌شود که اندازه دندان ‌ها بزرگ ‌تر از فک باشد یا زمانی که فرد دندان‌های اصلی خود را خیلی زود از دست داده باشد و دندان‌های دیگر فضاهای خالی را بگیرند.
• اپن بایت: حالتی که در آن دندان های بالا و پایین در جلو یا عقب دهان حتی در صورت بسته بودن فک با هم تماس نداشته باشند به عنوان اپن بایت شناخته می شود. اپن بایت که به دلیل عادات بدی مانند فشار دادن زبان، جویدن ناخن، مکیدن انگشت شست یا پستانک و جویدن مداد ایجاد می شود، ممکن است منجر به مشکلاتی مانند خروپف، مشکل در گاز زدن یا جویدن غذا و خشکی دهان شود.

• دندان های جلو آمده: در این حالت، دندان های بالایی بسیار بیشتر از دندان های پایین جلو می آیند. این بیماری به دلیل مکیدن انگشت شست، نقص ژنتیکی، از دست دادن یا به هم ریختگی دندان‌ ها ایجاد می ‌شود و ممکن است منجر به درد فک، سردردهای شدید و مشکل در تکلم شود.
• کراس بایت: وضعیتی که در آن هنگام بسته شدن فک، دندان های بالا و پایین در موقعیت صحیح به هم نمی رسند. علل آن عبارتند از ژنتیک، تاخیر در از دست دادن دندان های شیری و عادات نامناسب مانند مکیدن زیاد پستانک و انگشت. اگر کراس بایت درمان نشود، ممکن است منجر به پوسیدگی دندان، بیماری های لثه، درد شدید فک، رشد نامتناسب صورت و سردردهای شدید شود.
• آندربایت: وقتی دندان‌ های پایینی بیشتر از دندان‌ های بالایی بیرون می ‌زنند، آندربایت اتفاق می افتد. این عارضه در بیشتر موارد ارثی است؛ اما می تواند به دلیل عادات بدی مانند مکیدن بیش از حد انگشت یا پستانک و فشار دادن زبان نیز ایجاد شود. در صورت عدم درمان، آندربایت ممکن است منجر به بیماری دندان و لثه، مشکل در تنفس، جویدن و بلع و درد شدید فک شود.
• دیپ بایت: وضعیتی که در آن دندان های جلویی بالا به طور عمودی بیش از 2 میلی متر با دندان های پایینی همپوشانی دارند به عنوان دیپ بایت شناخته می شود. از نظر علل، دیپ بایت می تواند به دلایلی مانند تغییر در موقعیت دندان، از دست دادن دندان های نگهدارنده در عقب و فشار دادن مداوم زبان به دندان های جلویی یا علل ژنتیکی مانند الگوی اسکلتی یا مال اکلوژن رخ دهد. با این اوصاف، اگر دیپ بایت را درمان نکنید، ممکن است منجر به بیماری دندان و لثه، آسیب غیرقابل جبران به دندان ها به دلیل ساییدن، درد فک، سردرد شدید و مشکل در صحبت کردن شود.

طول درمان ارتودنسی

زمان درمان بسته به شرایط هر فرد متفاوت است؛ اما به طور متوسط بریس ها بین یک تا سه سال در دهان بیماران می مانند. مراجعه منظم به متخصص در طول دوره درمان ضروری است.

فواید ارتودنسی

• غیرتهاجمی: ارتودنسی با بریس، دندان‌های شما را دست نخورده نگه می دارد؛ بنابراین روشی غیرتهاجمی برای صاف کردن دندان های شماست.
• اصلاح ناهماهنگی های دندانی: ارتودنسی به طور موثر طیف گسترده ای از ناهماهنگی ها را درمان می کند و عملکرد و سلامت کلی دهان را بهبود می بخشد.
• نتایج بلندمدت: این روش درمانی می‌تواند مزایای طولانی مدت از جمله افزایش توانایی جویدن، بهبود گفتار و کاهش خطر مشکلات دندانی مانند پوسیدگی یا بیماری لثه را به همراه داشته باشد.
• روش درمانی جامع: ارتودنسی کل ساختار دندان و فک را شامل می شود و نگرانی های زیبایی و عملکردی را برطرف می کند.

 

محدودیت های ارتودنسی

• طول درمان: اکثر مردم بزرگترین عیب روش ارتودنسی را زمان درمان طولانی آن می دانند که بسته به شرایط فرد می تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.
• رعایت اصول مراقبت از دندان ها به صورت دقیق و منظم: بیماران باید از شیوه های بهداشت دهان و دندان از جمله مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و ویزیت های منظم پیروی کنند.
• ناراحتی و درد: آنها می توانند پس از قرارگیری در دهان باعث ناراحتی یا درد موقت شوند.
• لزوم استفاده از ریتینر: معمولاً باید چندین ماه پس از برداشتن بریس ‌ها و همچنین تا چند سال شب ‌ها از ریتینر یا نگهدارنده استفاده کنید.

 

لمینت دندان چیست؟

با توجه به محدودیت هایی که برای روش ارتودنسی مطرح کردیم، گزینه طلایی که در صورت امکان و با توجه به صلاحدید دندانپزشک می تواند جایگزین ارتودنسی شود، لمینت دندان است. لمینت های دندان که به عنوان ونیردندان نیز شناخته می شوند، پوسته نازکی از جنس پرسلن یا رزین های کامپوزیتی هستند که به سطح جلویی دندان ها چسبانده می شوند و انواع مختلف لمینت دندان وجود دارد. از آنها عمدتاً برای بهبود ظاهر دندان هایی که دچار تغییر رنگ، ترک خوردگی یا ناهماهنگی های جزئی شده اند، استفاده می شود. لمینت های دندان به دلیل مزیت های فراوانی که نسبت به ارتودنسی دارند، در برخی موارد جایگزین بسیار امیدوار کننده ای برای روش ارتودنسی هستند. همچنین لمینت دندان خرگوشی نیز امروزه بسیارمحبوب شده است. در ادامه به مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی خواهیم پرداخت.

 

طریقه جایگذاری لمینت دندان

جایگذاری لمینت معمولاً به دو نوبت نیاز دارد؛ یکی برای آماده سازی لمینت ها و دیگری برای قرار دادن نهایی آن ها. هر دوی مراحل معمولا با کمترین ناراحتی و درد انجام می شود.
اگر بخواهیم جزئی تر مراحل جایگذاری لمینت ها را بررسی کنیم، می توانیم به 5 مرحله زیر اشاره کنیم:
1-مشاوره: دندانپزشک دندان‌ های شما را معاینه می‌ کند و اهداف و انتظارات شما را مورد بررسی قرار می ‌دهد تا تشخیص دهد که آیا لمینت‌ دندان بهترین گزینه برای شما هست یا خیر.
2-آماده سازی: دندانپزشک مقدار کمی از مینای دندان (حدود 0.5 میلی متر) را از سطح جلوی دندان جدا می کند تا فضای کافی برای قرار دادن لمینت باز شود. سپس دندان آماده شده قالب گیری می شود و قالب به دست آمده برای تهیه لمینت سفارشی به آزمایشگاه فرستاده می شود.
3-باندینگ: پس از دریافت لمینت از آزمایشگاه، دندانپزشک سایز و رنگ لمینت را بررسی می کند و از مناسب بودن آن اطمینان حاصل می کند. سپس سطح دندان را برای متصل کردن لمینت تمیز می کند. در این مرحله، لمینت روی دندان گذاشته می شود و از نور مخصوص برای عمل باندینگ استفاده می شود.
4-پولیش: پس از تکمیل فرآیند باندینگ، دندانپزشک بایت را بررسی کرده و تنظیمات لازم را انجام می دهد. سپس لمینت را صیقل می دهد تا طبیعی و صاف به نظر برسد.
5-پیگیری: دندانپزشک یک قرار ملاقات برای بررسی تناسب دندان و لمینت تعیین می کند. همچنین ایشان به شما دستورالعمل هایی در مورد نحوه مراقبت از دندان ها و لمینت ها ارائه می دهد تا اطمینان حاصل شود که تا حد ممکن دوام بالایی داشته باشند.

 

لمینت دندان در چه مواردی استفاده می شود؟

لمینت دندان یک گزینه ایده آل برای شرایطی است که دندان های طبیعی دارای نقص های ظاهری از جمله شکل یا رنگ نامناسب هستند و معمولاً برای اصلاح موارد زیر استفاده می شود:
• دندان هایی که به دلیل درمان ریشه، مصرف تتراسایکلین یا سایر داروها، مصرف بیش از حد فلوراید، اثرات رزین های پرکننده و دلایل دیگر تغییر رنگ داده اند.
• دندان هایی که در اثر فرسایش شکسته یا ترک خورده اند.
• دندان هایی که ترک خورده یا شکسته اند.
• دندان های نامرتب، ناهموار یا نامنظم
• برای از بین بردن فاصله بین دندان ها

فواید استفاده از لمینت دندان

• زیبایی: لمینت های دندان می توانند لبخندی درخشان و بی عیب و نقص ارائه دهند و به طور موثر عیوب مختلف دندان را بپوشانند.
• حداقل تهاجم: در این روش، حذف مینای دندان در مقایسه با سایر روش های ترمیمی بسیار کم است. هرچند نسبت به ارتودنسی تهاجم و آسیب بیشتری دارند.
• دوام: لمینت ها در برابر لکه هایی مثل چای یا قهوه بسیار مقاوم هستند و با مراقبت مناسب می توانند سال ها دوام بیاورند.
• نتیجه سریع: کل فرآیند قرار دادن لمینت، معمولاً به چند ویزیت دندانپزشکی نیاز دارد و خیلی فوری بیماران را به دندان های دلخواه خود می رساند.
• روکش های دندانی می توانند ظاهری بسیار طبیعی داشته باشند.
• جایگزین ارتودنسی: با توجه به مزیت هایی که ذکر شد، در صورت امکان لمینت ها می توانند جایگزینی برای ارتودنسی سنتی باشند.

 

چه افرادی نمی توانند دندان های خود را لمینت کنند؟

لمینت دندان برای افراد زیر مناسب نیست و توصیه نمی شود:

• افرادی که دندان هایشان به دلیل پوسیدگی یا بیماری لثه ناسالم است.
• افرادی که دندان هایشان در اثر پوسیدگی، شکستگی و پر شدن ضعیف شده است.
• افرادی که در سطح دندان های خود مینای کافی ندارند.
• افرادی که دندان قروچه می کنند؛ زیرا این عادت می تواند باعث ترک خوردن یا شکستن لمینت ها شود.

سیگار اثر منفی بر روی لمینت داشته و ما در مقاله ای به طور کامل در مورد اثرات سیگار بر روی لمینت دندان صحبت کرده ایم.

 

محدودیت های استفاده از لمینت دندان

• برگشت ناپذیری: هنگامی که مینای دندان برداشته می شود، نمی توان آن را به حالت قبلی بازگرداند. متأسفانه مینای دندان به خودی خود بازسازی نمی شود. از آنجایی که مینای دندان سد محافظ دندان است، وقتی مینای دندان از بین می رود، دندان ها را در برابر آسیب و پوسیدگی آسیب پذیر می کند. بیماران باید این جنبه غیرقابل برگشت این روش را با دقت در نظر بگیرند.
• حساسیت به آسیب: لمینت ها در حالی که بادوام هستند، در صورت قرار گرفتن در معرض نیروی بیش از حد یا ضربه محکم می توانند ترک بخورند. عاداتی مانند جویدن ناخن ممکن است این خطر را افزایش دهد.
• محدودیت استفاده: لمینت‌های دندان برای بیمارانی که مشکلات زیبایی جدی دارند، معمولا مناسب نیستند؛ زیرا ممکن است انحرافات و نواقص شدید یا مال اکلوژن را اصلاح نکنند. همچنین لمینت برای افرادی که عادت به ساییدن یا فشردن دندان های خود دارند، مناسب نیست. در چنین مواردی، روش دیگری توسط پزشک پیشنهاد می شود.
• لمینت های دندان زمانی که توسط دندانپزشک مجرب به درستی قرار داده و از آنها مراقبت شود، نباید دندان های شما را خراب کنند. با این حال، قرار دادن یا نگهداری نادرست لمینت ها می تواند منجر به آسیب و خرابی دندان های طبیعی شما شود.
• همچنین رعایت بهداشت دهان و دندان با مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و مراجعه منظم به دندانپزشک بسیار مهم است. بی توجهی به بهداشت دهان یا عدم مراجعه منظم به دندانپزشک ممکن است خطر پوسیدگی یا آسیب به لمینت های شما را افزایش دهد.
• توجه به این نکته ضروری است که لمینت دندان برای همه افراد مناسب نیست و بهترین روش درمانی به نیازها و اهداف فرد بستگی دارد. یک دندانپزشک می تواند شما را در مورد اینکه آیا لمینت های دندان گزینه خوبی برای شما هستند، راهنمایی کند.

 

مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی

لمینت های دندانی با هدف تغییر رنگ، شکل، اندازه یا طول دندان ها و به طور کلی بهبود ظاهر آن ها استفاده می شوند و یکی از گزینه های محبوب برای رفع عیوب ظاهری دندان هستند. در حالیکه هدف اصلی از درمان های ارتودنسی اصلاح ناهماهنگی های دندانی مانند دندان های کج، اوربایت، آندربایت و دندان های فاصله دار است.
بنابراین تفاوت اصلی بین ارتودنسی و لمینت دندان آن است که لمینت های دندانی برای حل مشکلات ظاهری دندان ها استفاده می شوند، در حالی که ارتودنسی درمان های پایه ای و ساختاری به دنبال دارد. به همین دلیل روش ارتودنسی و لمینت بسیار متفاوت هستند. در مواقعی که هدف، صرفاً زیبایی است و نیازی به تغییر در موقعیت دندان ها یا استخوان های فک نمی باشد، طبق نظر دندانپزشک می توان از لمینت های دندانی استفاده کرد. در موارد خاص، ممکن است هر دو درمان پیشنهاد شوند؛ به این صورت که پس از اتمام دوره ارتودنسی، لمینت دندان قرار داده شود تا لبخند بی نقصی برای فرد ایجاد شود.

آیا می توانم به جای ارتودنسی از لمینت دندان استفاده کنم؟
به طور کلی لمینت ها نمی توانند جایگزین نیاز به ارتودنسی شوند. هر دو روش درمانی، نقش متفاوتی در ترمیم دندان ها ایفا می کنند. اما در برخی موارد با توجه به نظر متخصص دندانپزشک، لمینت دندان برای بیمارانی که مشکل کجی و نامنظمی دندان دارند و شاید ارتودنسی راه حل قدیمی تر و رایج تری برای حل آن باشد، لمینت دندان پیشنهاد می شود. این روش برای کسانی که مشکل کجی دندان آن ها جزئی است و تمایل دارند در کمترین زمان ممکن به نتیجه مطلوب خود یعنی دندان های زیبا و بی نقص برسند، بسیار مطلوب و جالب توجه است.

نتیجه
در این مقاله به بررسی و مقایسه لمینت دندان و ارتودنسی پرداختیم. این دو روش، رویکردهای متمایزی برای دستیابی به لبخندی زیبا هستند. ارتودنسی، درمان جامعی برای رفع ناهماهنگی ها و مشکلات عملکردی ارائه می دهد و لمینت های دندان عمدتاً بر روی زیبایی دندان ها تمرکز دارند. لمینت دندان روشی سریع، مدرن، با حداقل آسیب و به طور کلی انتخابی عالی برای رفع عیوب ظاهری دندان است. در نهایت، انتخاب بین این دو روش به نیازها، ترجیحات و توصیه یک متخصص دندانپزشک بستگی دارد. برای تعیین مناسب ترین گزینه درمانی که با اهداف فرد مطابقت دارد، مشورت با یک دندانپزشک واجد شرایط ضروری است.

تفاوت لمینت دندان و ارتودنسی چیست؟

لمینت روشی کوتاه مدت است که برای رفع نواقص جزئی دندان ها مورد استفاده قرار می گیرد. اما ارتودنسی ممکن است از یک تا پنج سال به طول انجامد تا فرد بتواند صاحب دندان هایی صاف و بدون مشکل شود. در زمینه مزایا و معایب بین این دو روش ، نیز تفاوت هایی وجود دارد.